GreekWriter.com                   Greek Writer # Christos Prosylis # Χρήστος Προσύλης


 

Χρήστος Προσύλης

 

Το όνειρο του ρόδου
 
 

 

ποιητική συλλογή

 

Ήταν αρχές δεκαετίας του ’90 όταν, όντας ακόμα φοιτητής, ξεκίνησα να γράφω μια σειρά ποιημάτων για το ραδιόφωνο, για περίπου μια πενταετία. Η εκπομπή λεγόταν «κόκκινο ρόδο», ήταν μια φορά την εβδομάδα θυμάμαι, και συνδύαζα τότε ποίηση και μουσική από διάφορα είδη. Όμορφη εκπομπή! Τα ποιήματα αυτά, όπως και δεκάδες άλλα που συνέχισα να γράφω, τα έβαζα στο συρτάρι. Για κάποιο λόγο, είχα την αίσθηση ότι ήταν κάτι πολύ προσωπικό... Ήταν η εποχή που δεν υπήρχαν διαδικτυακοί τόποι κοινωνικής δικτύωσης, ψηφιακή τηλεόραση και ψηφιακό ραδιόφωνο, website και email, κινητά τηλέφωνα, mms και sms… Ήταν η εποχή που όταν ήθελες να βρεις κάποιον φίλο, κατέβαινες στο στέκι σου, μπας και τον πετύχεις. Ήταν η εποχή που μιλάγαμε για ένα καλύτερο, όμορφο  αύριο. Επέλεξα λοιπόν έναν αριθμό από αυτά τα ποιήματα, για να δημιουργηθεί αυτή η συλλογή. Κι αν κάθε εποχή έχει τα καλά της, ας κρατήσω από εκείνα τα χρόνια, την απλότητα, τη γνησιότητα και την αμεσότητα του πραγματικού ονείρου… Είναι ό,τι μας λείπει σήμερα, σε αυτό το φορτίο ψεύδους: όχι το ρόδο αυτό καθαυτό, αλλά το όνειρό του…

 

Αγοράστε το e-book:  
 
 
   

Το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί σε μορφή αυτο-έκδοσης και είναι διαθέσιμο σε pdf e-book.

     
   

 

-----------------------------------------------------

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

--------------------------

Προβληματισμός II

 
Η ζωή
Η δράση
Η κίνηση
 
Ο κόσμος σου
Ο κόσμος που αγαπάς
Ο κόσμος που χρειάζεσαι
Ο κόσμος που πρέπει να φροντίζεις
Προς το καλύτερο…
 
Ο κόσμος των απόκρημνων ανθρώπων
Των δύσβατων…
Των εικόνων των θολωμένων
Σαν τα νερά ακίνητης λίμνης:
Ο κόσμος που μισείς
Ο κόσμος που περιφρονείς
Ο κόσμος που πρέπει να φροντίζεις
Προς το καλύτερο…
 
…και ύστερα
 
Η ζωή
Η δράση
Η διαρκής κίνηση
 
Τα πουλιά που αποδημούν
Και αποδημείς κι εσύ μαζί τους
Κάθε άνοιξη
Και
Κάθε φθινόπωρο
 
Για τις καλαμιές
Μιας θολωμένης λίμνης:
 
Ο κόσμος σου
Δεν είναι παρά
Κάθε θολωμένη λίμνη
Ανθρώπων δύσβατων
 
…..
 
Σαν τις ρυτίδες
Στο μέτωπο…
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
Αγαπημένη μου
 
 
Αν σε ακούσουν
Οι γκρεμισμένοι τοίχοι
Να ουρλιάζεις στο ξέστρατο
 
Αγαπημένη μου
 
Αν σε φιλήσουν τα βρώμικα νερά
Των πανάθλιων δρόμων
Καθώς σε προσπερνούν με την πρώτη μπόρα
Κι εσύ ηδονιστείς
Και ηδονιστούν και οι τοίχοι
Με τις σταγόνες της βροχής
Και τη βρώμα της προηγούμενης
Πανάθλιας ζωής τους
 
Αγαπημένη μου
 
Αν σε κοιτάξουν οι στιγμές που φεύγουν
Και εκλιπαρήσουν τα γκρεμίσματα
Να αγαπηθούν με τους περαστικούς στεναγμούς του
Στεναγμούς του ανέμου,
Και αγαπηθείς κι εσύ με τον
Πλησίοντα ήλιο
 
Αγαπημένη μου
 
Και αν ανθίσουν τα λουλούδια
Κι εσύ ανθίσεις στα πέταλά τους
 
Αγαπημένη μου μέρα
 
Θα είμαι κι εγώ εκεί
Μέρα μου,
Δίπλα στο παράθυρο
 
Αγαπημένη μου μέρα
 
Και
Απλώς
Θα σου γνέψω…
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
Σπουδή II
 
 
Τα μάτια
Η αίσθηση
Η κίνηση
Το τριαντάφυλλο
Η ποίηση:
 
Ανεπαίσθητοι ψίθυροι
Εντόνων χρωμάτων
Ως φάρου
Σε κατασκότεινη νύχτα…
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
Ακροβατώντας
 
 
Το φανάρι
Στην άκρη του δρόμου
Η μοναξιά
Στο κέντρο του κόσμου
Τα λουλούδια
Στην άκρη του ονείρου
Τα λόγια
Στην άκρη του απείρου
 
……..
 
Παραπαίω
Στην άκρη των ματιών σου
Στη συνείδηση της ματαιότητας
Μιας
Ξεχασμένης
Αγκαλιάς… 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
Παρατήρηση VI
 
 
Ο καλύτερός μου φίλος
 
Είναι ένας στίχος
 
Γραμμένος στον τοίχο
 
Σαν
 
Ένα
 
Πεταμένο
 
Τριαντάφυλλο
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
Διαχρονικότητες IV
 
Ζω σε ένα πύργο
Ψηλά σε ένα απόκρημνο βουνό
Στο πιο απόκρημνο
Εκεί που μπορεί να πλησιάσει μόνο η φαντασία
 
Ζω σε ένα κάστρο
Που είμαι μόνος
Στους διαδρόμους πλανιούνται
Μόνο οι μορφές σας
 
Λάμνουν τα πουλιά
Ωκεανούς ανέμων
Γνωρίζουν το κάστρο
Σα νησί που ξαποσταίνουν
 
Λάμνουν χαμηλά
Στα κελάρια, στα σκοτάδια
Ποντίκια και άλλα
Κλώθοντας μύθους και φόβους
 
Ζω αποτραβηγμένος
Στην άκρη του κόσμου
Ζω στοιβαγμένος μαζί με τις πέτρες
Που μοιρολογούν το κρύο
 
Έτσι κι αλλιώς…
Λάμνουν τα φαντάσματα του παρελθόντος
Λάμνουν τα φαντάσματα του μέλλοντος…
Τα φαντάσματά μας…
 
 

-----------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

-----

 

      

       | Privacy | Terms of Use | Copyright Notice | Web Site Disclaimer |

 

       Copyright © 1988-2013: Christos Prossylis