|
Χρήστος Προσύλης
|
|
|
Vis
Plastica ή Αισθητόκοσμος
|
|
|
θεατρικό έργο - ποίηση |
|
Σε
μια μελλοντική εποχή, οι άνθρωποι φτιάχνουν μέσω της βιοτεχνολογίας ένα
ανθρώπινο πλάσμα, το οποίο γεννιέται χωρίς αισθήσεις. Μια φήμη, θέλει το
πλάσμα αυτό με το όνομα «Προγνωστικόν» να μπορεί να προλέγει το μέλλον.
Οι άνθρωποι, αν και εξελιγμένοι τόσο τεχνολογικά, εξακολουθούν να έχουν
μια μεταφυσική σχεδόν ανησυχία για το μέλλον και αποφασίζουν να δώσουν
στο πλάσμα τις αισθήσεις μέσω τις τεχνολογίας, ώστε να μπορέσουν να
επικοινωνήσουν μαζί του. Πραγματικά, δίνουν μία μία τις αισθήσεις στο
πλάσμα. Παρακολουθούμε τις αντιδράσεις του σε αυτό το νέο κόσμο. Όταν
πλέον έχει όλες τις αισθήσεις, διαπιστώνεται ότι δεν έχει καμιά
δυνατότητα να προβλέψει το μέλλον, προς απογοήτευση των δημιουργών του.
Το πλάσμα πεθαίνει από καημό, φωνάζοντας τον πατέρα του, ψάχνοντας
δηλαδή τις ρίζες του,
και η ιστορία ξεκινάει από την αρχή.
 |
|
|
Αγοράστε το
e-book: |
|
 |
|
| |
|
Το
βιβλίο αυτό κυκλοφορεί σε μορφή αυτο-έκδοσης
και είναι διαθέσιμο σε pdf
e-book. |
| |
|
|
| |
|
|
|
|
-----------------------------------------------------
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
--------------------------
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Το Προγνωστικόν
Το Αδύνατον
Σοφός/ή 1
Σοφός/ή 2
ο/η Αφηγητής
ο/η Αγγελιοφόρος
ο/η Γράμμα Α
ο/η Γράμμα Β
ο/η Αριθμός 1
ο/η Αριθμός 2
ο/η Αριθμός 3
Ο Νέος
Ζευγάρι ερωτικό
Χορός Νοημόνων (γήινες
υπάρξεις, με έντονα τονισμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου)
Όλοι οι ήρωες είναι παρόντες, σε όλη τη διάρκεια του
έργου.
Μέρος
Πρώτο: Microcosmus
Μακριά σχοινιά κάθε μεγέθους, κρέμονται από την
οροφή ή περιπλέκονται μεταξύ τους σχηματίζοντας περίεργες
αραχνοειδείς φόρμες τείνοντας στο βάθος του ορίζοντα. Νησί Πάθος (Pathos),
κάπου στη Γη, ένα μελλοντικό καλοκαίρι, που ακόμα δεν έχουμε
ζήσει.
ΧΟΡΟΣ
Παιδί αγέννητο είναι ο
χρόνος.
Το σύμπαν τίκτει.
Το σύμπαν πονάει.
Πόνος αντί πόνου.
Γόνος αντί γόνου.
Το σύμπαν τίκτει.
Το σύμπαν πονάει.
ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ
Που είναι οι γραμμές της
ύπαρξής σου;
Δε σε γνωρίζω.
Δε σε νοιώθω.
Σκοτεινά που είναι τα
μονοπάτια…
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Μπαίνεις δυο φορές στο
ίδιο ποτάμι.
Ο γόνος θυμάται.
Ο γόνος προλέγει.
Μέλλον αντί μέλλοντος.
Παρελθόν αντί
παρελθόντος.
Ο γόνος θυμάται.
Ο γόνος προλέγει.
Που είναι η αρχή και το
τέλος;
Δεν τα ΄χω δει.
Δεν τα ΄χω ακούσει.
Σκοτεινά που είναι τα
μονοπάτια…
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ &
ΑΔΥΝΑΤΟΝ
Πόνος βαθύς. Φίλος
κανείς.
Ψυχρή λογική.
Θερμή λογική.
Νόμος αντί νόμου.
Δημιουργός αντί
Δημιουργού.
Ψυχρή λογική.
Θερμή λογική.
Φοβάσαι;
Αισθητικός Κόσμος 1
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Λοιπόν... κατά γενική
παραδοχή...
ο άνθρωπος εγκαθιστά τον
εαυτό του
στο κέντρο του κόσμου...
η εγκατάσταση είναι μια
πράξη δημιουργίας
και -τι μεγάλος
μικρόκοσμος!-
σύμφωνα με τις πράξεις
και τις αρχές
ο άνθρωπος είναι
δημιουργός
ο άνθρωπος μπορεί να
είναι κάτι σαν θεός
- άλλωστε θεωρεί ότι κατά
βάθος είναι –
κάτι που το ξέρει και δεν
το ξέρει...
έτσι νομίζω, και σ΄ αυτήν
την ιστορία
που έγινε μετά από πολλά
χρόνια...
ναι... πράγματι... έγινε
μετά από πολλά χρόνια...
ο χρόνος παίζει το δικό
του παιχνίδι
άγριο σαν τη ζωή...
Λέω λοιπόν, σ΄ αυτόν εδώ
το μικρόκοσμο,
σ΄ αυτή την ιστορία που
έγινε μετά
από πολλά χρόνια,
γεννήθηκε ένα
πλάσμα, άκυρο προϊόν
κάποιας γενετικής μηχανικής...
το ονόμασαν Προγνωστικόν
για να κοροϊδέψουν
τα μελλούμενα, καθώς
φαίνεται!
...
Ξέρετε γυρνάω χρόνια από
τόπο σε τόπο
λέγοντας ιστορίες...
Και οι ιστορίες μου είναι
αληθινές...
Το Προγνωστικόν έζησε
πολλές φορές
ανάμεσά μας... Όμως
εκείνο που γεννήθηκε
σε εκείνο το μελλοντικό
μέρος, ήταν διαφορετικό...
Από κάποιο παιχνίδι της
μοίρας, κάποιοι νόμισαν
ότι μπορεί να προβλέψει
το μέλλον...
Και επειδή το
Προγνωστικόν δεν είχε καμία απ΄ τις
αισθήσεις, αποφάσισαν να
του τις δώσουν μία μία
χρησιμοποιώντας τη
σύγχρονη τεχνολογία...
Λοιπόν,
έτσι αποφάσισαν ότι θα
μπορέσουν να επικοινωνήσουν μαζί του
μήπως αυτό το πλάσμα θα
μπορέσει να τους πει τα μελλούμενα...
άραγε... θα πάψει ποτέ ο
άνθρωπος να αγωνιά για τα μελλούμενα?
Λοιπόν...
Ήταν ένα μελλοντικό
καλοκαίρι που ακόμα δεν έχουμε ζήσει
σε ένα νησί που το έλεγαν
Πάθος
κάπου στη γη...
Εκεί που η ιστορία
αρχίζει...
ΝΕΟΣ
(μικρό
χορόδραμα: το σφρίγος του κόσμου
ένα στεφάνι από δάφνες
στο κεφάλι.
Προφέρει αυτοσχεδιαστικά
κάποιες λέξεις από το χορό
ειπωμένες ανάποδα, την
ώρα που χορεύει)
Επεισόδιο Ι
Το Προγνωστικόν κρέμεται ανάμεσα στα σχοινιά, σα να
βρίσκεται πάνω σε σταυρό. Ο χορός είναι στα άκρα της σκηνής.
Κινείται προ το κέντρο σαν κύμα.. Από το βάθος έρχεται αργά ο Σοφός
1.
ΣΟΦΟΣ 1
Πολίτες του κόσμου,
νοήμονα όντα
του πλανήτη Γη…
Δεν έχω ανάγκη από
φτιασίδια,
Στολίδια και καμώματα
για να μιλήσω για μας.
ΧΟΡΟΣ
…Για να μιλήσω για μας…
ΣΟΦΟΣ 1
Στα χρόνια που πέρασαν
και στα χρόνια που ήρθαν
μάθαμε να στοχαζόμαστε
σωστά,
να οργανώνουμε με σύνεση
τα κοινωνικά
και τα άλλα πράγματα.
Μάθαμε να ερευνούμε τους
νόμους,
να κατακτούμε τη γνώση
και
να αφομοιώνουμε την
επιστήμη.
ΣΟΦΟΣ 1 & ΧΟΡΟΣ
Κατακτήσαμε τα επίγεια
και
τα αιθέρια, και έξω απ΄
αυτά
πλησιάσαμε και σε άλλους
πλανήτες
και ζήσαμε σε μερικούς
απ΄ αυτούς.
ΧΟΡΟΣ
…Σε μερικούς απ΄ αυτούς…
Το Προγνωστικόν ανασαίνει βαθιά και βγάζει μια
άναρθρη κραυγή. Ο Χορός τον μιμείται. Σιωπή.
ΣΟΦΟΣ 2
Πάνω απ΄ όλα και πίσω
απ΄ τα γεγονότα,
η τεχνολογία μας
υπηρέτησε τα ανθρώπινα,
τα επίγεια και τα
αιθέρια,
τα όνειρα και τους
εφιάλτες μας.
Σιωπή. Ήχος βέλους που σκίζει τον αέρα και χτυπάει
το στόχο. Σιωπή.
ΣΟΦΟΣ 1 & ΣΟΦΟΣ
2
(δείχνοντας προς τους
θεατές)
Κοιτάξτε τα επιτεύγματά
μας.
Η πρόοδός μας είναι
ολοφάνερη
σε αυτά τα παρελθόντα
μάτια.
[...]
-----------------------------------------------------
|
|
|
|